ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
Ούτε κουβέντα απ' όλα τα κόμματα για τις τροπολογίες του ΚΚΕ
Να βγάλουν συμπεράσματα κάλεσε τους δημόσιους υπαλλήλους ο βουλευτής του Κόμματος Χρ. Κατσώτης
 |
Το νομοσχέδιο συνοπτικά προβλέπει την κατάργηση 23 φορέων του Δημοσίου. Από τους εργαζομένους των φορέων που καταργούνται, θα απολυθούν εκείνοι που είναι σε ΝΠΙΔ και έχουν συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου. Οσοι είναι σε ΝΠΔΔ, θα μπουν σε διαθεσιμότητα και μετά στο πρόγραμμα της «κινητικότητας».
Οσον αφορά την αξιολόγηση των δημόσιων υπαλλήλων, προβλέπεται ποσόστωση, σύμφωνα με την οποία ο διευθυντής μιας υπηρεσίας υποχρεωτικά θα αξιολογήσει με βαθμό 9 - 10 μόνο το 25% του προσωπικού, με 7 - 8 το 60%, ενώ το 15% που θα αξιολογηθεί με 6 και κάτω, θα δει την έξοδο. Τέλος, εισάγεται ρύθμιση για επανεξέταση και επαναξιολόγηση συνολικά των συμβάσεων ορισμένου χρόνου που έγιναν αορίστου, που σημαίνει και εδώ κίνδυνος για χιλιάδες απολύσεις.
Βουλευτές της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα της διαχείρισης κατέθεσαν στο νομοσχέδιο 27 τροπολογίες, η καθεμία για διαφορετική κατηγορία εργαζομένων που με βάση τις διατάξεις του νομοσχεδίου απολύονται ή κινδυνεύουν με απόλυση. Οι επιλογές τους, αντικειμενικά, ρίχνουν νερό στο μύλο του συντεχνιασμού και της αντιπαράθεσης των εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που το ίδιο το σύστημα καλλιεργεί.
Αυτή η επιχείρηση αποπροσανατολισμού σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων, συνολικά των εργαζομένων και του λαού, ήταν το κύριο στοιχείο που αναδείχθηκε κατά τη διάρκεια της τριήμερης συζήτησης στην Ολομέλεια, παρά την αντιπαράθεση ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος μπορεί καλύτερα να αναμορφώσει το κράτος και να το προσαρμόσει στις σύγχρονες ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά να διαχειριστεί αποτελεσματικά και τις αντιδράσεις.
Συνειδητός αποπροσανατολισμός
Ολα τα κόμματα αποσιώπησαν την τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ για την εξασφάλιση μόνιμης σταθερής εργασίας με πλήρη εργασιακά δικαιώματα για όλους, χωρίς καμιά εξαίρεση, τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα. Οπως επίσης δεν είπαν κουβέντα για την άλλη τροπολογία του Κόμματος, στο ίδιο νομοσχέδιο, για την ουσιαστική ανακούφιση των αυτοαπασχολούμενων και φτωχών αγροτών, που χρωστάνε στον ασφαλιστικό τους οργανισμό και δεν έχουν καν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Παίζοντας μέχρι την τελευταία ώρα με την αγωνία των δημοσίων υπαλλήλων, ανακοινώνονταν από τον υπουργόΚυρ. Μητσοτάκη η μία μετά την άλλη οι «νομοτεχνικές βελτιώσεις» και οι αλλαγές σε άρθρα του νομοσχεδίου, ανάμεσα στις οποίες ήταν η απόσυρση του άρθρου 8 που αφορούσε την κατάργηση του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού. Ενώ σε ό,τι αφορά τους Οργανισμούς Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας και Θεσσαλονίκης, που επίσης καταργούνται, η κυβέρνηση τους έδωσε παράταση ζωής για δύο μήνες.
Στο σκηνικό αυτό, ήταν χαρακτηριστική η τοποθέτηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΝΔ Μ. Βορίδηπρος τον ΣΥΡΙΖΑ: «Απαντήστε σε όλους αυτούς που πρόσβαση στην αγορά εργασίας του Δημοσίου δεν είχαν ποτέ και που τώρα με αυτές τις διαδικασίες ξαφνικά αποκτούν, γιατί όσοι φύγουν, τόσοι θα μπουν». Δεν είπε, βέβαια, ότι οι εργασιακές σχέσεις για όσους «μπουν» θα είναι άθλιες και σιγά σιγά θα εξαπλωθούν και στους σημερινούς υπαλλήλους.
Απόλυτα συντονισμένος, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης είπε ότι όλοι όσοι απολύονται «θα επαναπροσληφθούν με μία κυβέρνηση της αριστεράς», καθησυχάζοντας τους εργαζόμενους ότι αρκεί να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ για να λυθούν τα προβλήματά τους, χωρίς σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, που, ανεξάρτητα από μείγμα διαχείρισης, είναι αυτή που επιβάλλει τις αντιδραστικές ανατροπές σε βάρος των κρατικών υπαλλήλων.
Στο ίδιο πνεύμα, απέδωσε τις απολύσεις που προετοιμάζει η κυβέρνηση σε «εκδίκηση» απέναντι στους εργαζόμενους. Να σημειωθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε δύο τροπολογίες, που, όπως και των άλλων κομμάτων, αφορούν σε συγκεκριμένες ομάδες εργαζομένων.
Διέξοδος η πρόταση του ΚΚΕ
Ο εισηγητής του ΚΚΕ, Χρ. Κατσώτης, ανέφερε σχετικά με το νομοσχέδιο: «Η θέση του ΚΚΕ απέναντι στην αξιολόγηση έχει να κάνει με το περιεχόμενο και τους σκοπούς που υπηρετεί. Η αξιολόγηση, που αυτό το διάστημα προωθεί η κυβέρνηση, έχει σκοπό να ενισχύσει αυτό το αστικό κράτος, να το κάνει ακόμα πιο αυταρχικό, πιο επιτελικό στην υπηρεσία της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Δεν έχει σαν σκοπό την ικανοποίηση των διευρυμένων αναγκών του λαού.
Η αξιολόγηση των δομών και του προσωπικού δεν είναι μόνο εσωτερική υπόθεση κάθε δομής. Για παράδειγμα, γιατί κριτήριο στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών θα πρέπει να είναι η καλλιέργεια στα παιδιά της ευρωπαϊκής ιδέας και όχι η ανάδειξη του πολεμοκάπηλου, ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της ΕΕ, της δολοφονίας εκατοντάδων παιδιών στην πρώην Γιουγκοσλαβία;
Γιατί κριτήρια για τον ορισμό των καινοτόμων εκπαιδευτικών και του "νέου" σχολείου θα πρέπει να είναι η καλλιέργεια της επιχειρηματικότητας στα παιδιά, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και όχι η διαμόρφωση συνείδησης για το δικαίωμα όλων των παιδιών του κόσμου στη μόρφωση, στη διατροφή, στον αθλητισμό, στον πολιτισμό, στον ελεύθερο χρόνο, στην ισότητα, στη δικαιοσύνη, στην ειρήνη;».
Αναφερόμενος στις τροπολογίες που έχει καταθέσει το ΚΚΕ επισήμανε: «Εχουμε καταθέσει τροπολογίες, οι οποίες αντιμετωπίζουν - ακυρώνοντας αντιλαϊκές αποφάσεις - τη συνέχεια στη δουλειά των εργαζομένων σε όλους τους φορείς του Δημοσίου. Επίσης, αναφέρονται στα μεγάλα προβλήματα των αυτοαπασχολουμένων στο ΕΤΕΑ, στον ΟΑΕΕ και τον ΟΓΑ, προβλήματα που είναι δημιούργημα της δικής σας πολιτικής.
Για τις τροπολογίες, δεν θα περίμενε βέβαια κανείς να αναφερθούν τα κόμματα της συγκυβέρνησης. Αυτή τη σιωπή όμως των άλλων κομμάτων, ας την ερμηνεύσουν τα θύματα της πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ».
Επισήμανε ότι η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ «είναι η μόνη που μπορεί να διασφαλίσει σε όλους μόνιμη, σταθερή εργασία. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να γίνουν λαϊκή περιουσία τα μέσα παραγωγής, να αποδεσμευτούμε από την ΕΕ, τον διακρατικό εκφραστή των μονοπωλιακών συμφερόντων που απαιτεί και αυτές τις μεγάλες ανατροπές στη Δημόσια Διοίκηση, να χάσει την εξουσία η αστική τάξη, να περάσει η εξουσία στην εργατική τάξη, στο λαό».
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 14/3/14