Παράδοση παραλιών, λιμνών και ποταμών για εμπορική εκμετάλλευση μέσω των δήμων!

ΚΟΙΝΗ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ - ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

Παράδοση παραλιών, λιμνών και ποταμών για εμπορική εκμετάλλευση μέσω των δήμων!

Ο «Ριζοσπάστης» φέρνει στη δημοσιότητα απόφαση που ισχύει από τις 13 Φλεβάρη και προβλέπει εκτεταμένη εμπορευματοποίηση φιλέτων γης

Σε εκτεταμένη παραχώρηση στους δήμους, αιγιαλών, ελεύθερων παραλιών, όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και ποταμών της χώρας που δεν έχουν ακόμα περάσει στα χέρια εταιρειών, με στόχο οι δήμοι ή επιχειρηματίες να τις εκμεταλλευτούν εμπορικά, προχώρησε η κυβέρνηση με Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ), την οποία υπογράφουν οι υπουργοί Οικονομικών, Γ. Στουρνάρας, και Εσωτερικών, Γ. Μιχελάκης. Η ΚΥΑ αυτή υπογράφηκε στις 11 Φλεβάρη και δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης δύο μέρες μετά (αρ. 328).

Η απόφαση βάζει έναν απαράβατο όρο για να παραχωρηθούν αυτές οι εκτάσεις στους δήμους. Το αντάλλαγμα λοιπόν είναι να αναπτυχθούν εμπορικές δραστηριότητες που θα αποφέρουν έσοδα. Το 20% αυτών των εσόδων θα εισπράττει το κράτος. Εάν δεν υπάρχει εμπορική αξιοποίηση και έσοδα από ομπρέλες, ξαπλώστρες, υπηρεσίες προς τους λουόμενους και σταθερές ή τροχήλατες καντίνες, δεν παραχωρείται τίποτα!

Η συγκεκριμένη απαράδεκτη τακτική ισχύει εδώ και λίγα χρόνια (σ.σ. αντίστοιχη ΚΥΑ είχε εκδοθεί και το 2009 με ισχύ έως το 2012) και ερχόταν να συμπληρώσει την πάγια πολιτική της εμπορευματοποίησης της γης και της παράδοσης παραλιών, ορεινών όγκων, εκτάσεων δίπλα σε λίμνες και ποτάμια στο μεγάλο κεφάλαιο. Ομως, τώρα, με τη συγκεκριμένη ΚΥΑ, θεσπίζονται μερικές νέες ρυθμίσεις που εντείνουν αυτή την εμπορευματοποίηση μέσω της Τοπικής Διοίκησης. Εξέλιξη που δείχνει και το χαρακτήρα της Τοπικής Διοίκησης ως κομματιού του κράτους που υλοποιεί στην προκειμένη περίπτωση την πολιτική της εμπορευματοποίησης της γης και της παραχώρησης σε επιχειρηματίες. Αλλωστε, πολλοί δήμοι καλοβλέπουν αυτή την απόφαση και μάλιστα έχουν σπεύσει σε σχεδιασμούς με το σκεπτικό ότι θα έχουν πολλά έσοδα από την ανάγκη της λαϊκής οικογένειας για αναψυχή, ξεκούραση, για ένα μπάνιο, μια εκδρομή, για όσους μπορούν να το αντέξουν αυτό οικονομικά.

Επέκταση ξενοδοχειακών μονάδων και παραλιακών καταστημάτων

Πιο συγκεκριμένα, η κοινή υπουργική απόφαση αναφέρει (κάτι που γίνεται για πρώτη φορά) ότι μπορεί να δοθούν απευθείας, χωρίς δημοπρασία, παραλιακές εκτάσεις ή τμήματα αιγιαλού σε ιδιοκτήτες ξενοδοχείων ή ιδιοκτήτες καταστημάτων αναψυχής (νυχτερινά κέντρα ή άλλα μαγαζιά κ.λπ.) που οι επιχειρήσεις τους βρίσκονται δίπλα σε εκτάσεις που είναι κρατικές. Δηλαδή, επέκταση επιχειρηματικής δράσης. Και μάλιστα δίνει τη δυνατότητα να εγκαταστήσουν χρήσεις στο 50% του χώρου που έχει παραχωρηθεί και με διαμόρφωση δρόμων, ελεύθερων λωρίδων κ.λπ. Ηδη, ο Δήμος Κεφαλονιάς έχει προχωρήσει σε ανοιχτή πρόσκληση ενδιαφέροντος για την απευθείας εκμίσθωση τμημάτων αιγιαλού - παραλίας.

Τι λέει η πρόσκληση του Δήμου Κεφαλονιάς; «Με την παρούσα ενημερώνουμε ότι όσοι είναι ιδιοκτήτες όμορων με αιγιαλό ξενοδοχειακών εν γένει επιχειρήσεων ή καταστημάτων αναψυχής εν γένει και επιθυμούν να μισθώσουν τμήμα αιγιαλού με τη διαδικασία της απευθείας ανάθεσης, να υποβάλουν αίτηση στο δήμο μας το αργότερο μέχρι τις 14-3-2013. Οι αιτήσεις θα παραδίδονται στο πρωτόκολλο της έδρας του δήμου στο Αργοστόλι κατά τις εργάσιμες ημέρες και ώρες».

Σύμφωνα με την υπουργική απόφαση, «στα τμήματα που θα παραχωρηθούν με την διαδικασία της απευθείας παραχώρησης, δύναται να τοποθετηθεί αρθρωτό ξύλινο δάπεδο σε ποσοστό επιφανείας 50% της μέγιστης επιτρεπόμενης κάλυψης, για την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων, όταν η άδεια λειτουργίας της επιχείρησης το επιτρέπει».

Eurokinissi

Ας δούμε μερικά παραδείγματα: Σε πολλούς παραλιακούς δήμους του Λεκανοπεδίου,Γλυφάδας, Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης, Ελληνικού - Αργυρούπολης, Αλίμου, Σαρωνικού, Μαραθώνα, Νέας Μάκρης και αλλού,υπάρχουν εκατοντάδες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις ή νυχτερινά κέντρα ή καφετέριες, ακριβώς δίπλα από παραλίες και ζώνες αιγιαλού που σήμερα τις χρησιμοποιούν ελεύθερα οι εργαζόμενοι. Με την υπουργική απόφαση μπορούν να παραχωρηθούν αυτές οι ελεύθερες ζώνες απευθείας στους επιχειρηματίες για να επεκτείνουν τις δράσεις τους. Και το αντάλλαγμα σε αυτή την περίπτωση είναι ότι το ποσοστό που θα πάρει το κράτος από το μισθωτήριο μεταξύ δήμου - επιχειρηματία θα είναι 40% και όχι 20%.

Επιπλέον, με την υπουργική απόφαση δίνεται η δυνατότητα εκτός από τις τροχήλατες καντίνες να εγκατασταθούν σταθερές καντίνες. Με μια ...προσεκτική διατύπωση και πολλές αλλαγές από την προηγούμενη ΚΥΑ, του 2009, αναφέρει πως «ο μέγιστος χώρος που δύναται να μισθωθεί γι' αυτή τη χρήση (σ.σ. σταθερή κατασκευή) δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 30 τ.μ. Στο χώρο αυτό μπορεί να τοποθετηθεί αρθρωτό ξύλινο δάπεδο και σκιάδα για την αναμονή του κοινού, σε ποσοστό 70% του μισθωμένου χώρου». Εάν κάποιος έχει μια στοιχειώδη εικόνα, γνωρίζει ότι όταν μιλάμε για καντίνες 30 τ.μ. μιλάμε για κανονικά καταστήματα. Και τέτοια μαγαζιά που συναντά κανείς σε όλο το μήκος της παραλιακής ζώνης του Σαρωνικού από τη Γλυφάδα και προς το Λαύριο είναι ...καντίνες.

Ορισμένα από όσα προβλέπει η ΚΥΑ

Στο άρθρο 1 προβλέπεται: «Παραχωρείται απευθείας και με το αντάλλαγμα που ορίζεται στο άρθρο 6 της παρούσας (σ.σ. 20% στο κράτος) στους ΟΤΑ Α' Βαθμού της χώρας το δικαίωμα της απλής χρήσης των κοινόχρηστων χώρων αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών, που βρίσκονται στα όρια της διοικητικής τους περιφέρειας».

Στο άρθρο 6 προβλέπεται: «Η παραχώρηση γίνεται έναντι ανταλλάγματος το οποίο ορίζεται σε ποσοστό 20% επί των ακαθάριστων εσόδων που πραγματοποιεί ο οικείος φορέας. Εφόσον το δικαίωμα έχει μεταβιβαστεί από τους ΟΤΑ σε τρίτους, το αντάλλαγμα ορίζεται σε ποσοστό 20% επί του συμφωνηθέντος μισθώματος, το οποίο καταβάλλεται από τους τρίτους»...

Στο άρθρο 8: «Εγκρίνεται η περαιτέρω μεταβίβαση του δικαιώματος απλής χρήσης από τους ΟΤΑ προς τρίτους, με σύναψη μίσθωσης, έναντι ανταλλάγματος...».

Στο άρθρο 9: «Στους έχοντες δικαίωμα να αιτηθούν άνευ δημοπρασίας (ξενοδοχειακές μονάδες, καταστήματα κ.λπ. που έχουν επιχειρήσεις δίπλα στις ελεύθερες παραλίες), το δικαίωμα αυτό παραχωρείται κατά προτεραιότητα έναντι οποιουδήποτε άλλου, ακόμα και των φορέων του άρθρου 1 για τον έμπροσθεν της άσκησης της δραστηριότητάς τους στον κοινόχρηστο χώρο». Σε άλλο σημείο του ίδιου άρθρου: «Η μέγιστη κάλυψη χρήσης δεν υπερβαίνει το 50% του παραχωρούμενου χώρου (...) Στην περίπτωση αυτή το συνολικό αντάλλαγμα χρήσης προσαυξάνεται κατά 20%» (δηλαδή συνολικά γίνεται 40%).

    

Ο ρόλος της Τοπικής Διοίκησης

Και η περίπτωση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης που παρουσιάζει αναλυτικά σήμερα ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» είναι μία ακόμα απόδειξη του ρόλου που παίζει η Τοπική Διοίκηση, ως μηχανισμός του αστικού κράτους που υλοποιεί την αντιλαϊκή πολιτική. Τι κάνει λοιπόν η απόφαση; Οι δήμοι, ως τοπικοί μηχανισμοί, προχωρούν σε εμπορευματοποίηση της δημόσιας περιουσίας για να εισπράττουν χρήματα από το λαό. Οπως κάνουν δηλαδή και σε άλλες περιπτώσεις (ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού, τέλη αποχέτευσης, τέλη ύδρευσης, τροφεία παιδικών σταθμών, αντίτιμο για αθλητικές και πολιτιστικές δράσεις).

Πρέπει να θυμίσουμε εδώ ότι μερικούς μήνες πριν, δημοτικές αρχές, και μέσω των συλλογικών τους οργάνων, όχι μόνο διεκδικούσαν την παραχώρηση των παραλιών σε αυτούς, αλλά έστηναν ολόκληρη επιχειρηματολογία για το πόσο σημαντικό θα είναι αυτό για το λαό! Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ, Κ. Ασκούνης, από τον περασμένο Γενάρη με επιστολή του έκανε έκκληση προς τους υπουργούς Οικονομικών και Εσωτερικών να επιταχύνουν τις διαδικασίες παραχώρησης των παραλιών στους κατά τόπους δήμους, ώστε - όπως ανέφερε - «να μην προκύψουν δυσάρεστες εκπλήξεις το καλοκαίρι του 2014», δηλαδή, «να μην έχουν το δικαίωμα χρήσης επομένως ούτε και αξιοποίησης των παραλιών τους», όπως συμπλήρωνε. Και να λοιπόν που η κυβέρνηση το έκανε...

Η περίπτωση του Δήμου Σαρωνικού

Χαρακτηριστική όμως είναι η περίπτωση του Δήμου Σαρωνικού που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ. Το 2011 η διοίκηση του δήμου και ο δήμαρχος, Πέτρος Φιλίππου, κατήγγειλαν την Εταιρεία Τουριστικά Ακίνητα επειδή «(...) παραχώρησε τη χρήση μεγάλων τμημάτων του αιγιαλού της περιοχής σε ιδιωτικές εταιρείες αντλώντας ετήσια έσοδα μόλις 21.000 ευρώ συνολικά, την ώρα που ο Δήμος Σαρωνικού θα της απέδιδε από τις μισθωμένες καντίνες των παραλιών 30.600 ευρώ το χρόνο» (πηγή: «Ελεύθερος Τύπος» 27.6.2011). Θυμίζουμε ότι τον Απρίλη του 2011 το Δημοτικό Συμβούλιο Σαρωνικού, υλοποιώντας την αντίστοιχη υπουργική απόφαση του 2009 που αναφέραμε στο διπλανό ρεπορτάζ, αποφάσισε να δημοπρατήσει την ανάθεση 4 καντινών, οι οποίες βρίσκονται στην Ανάβυσσο, με κλειστούς διαγωνισμούς, που είχαν ολοκληρωθεί στις 16 Μάη. Με αφορμή όμως ότι λίγο καιρό μετά, η ΕΤΑ παραχώρησε μόνη της απευθείας σε ιδιώτες τμήματα της παραλίας, ξεσπά μια κόντρα για το ποιος πρέπει να έχει τον αιγιαλό και την παραλία για να μπορεί να την αξιοποιήσει εμπορικά. Ο Δήμος Σαρωνικού ή η ΕΤΑ; Και τι λέει η διοίκηση του ΣΥΡΙΖΑ; Οτι ο δήμος μπορεί να την αξιοποιήσει εμπορικά καλύτερα και να έχει και περισσότερα έσοδα από τις λαϊκές οικογένειες και τη νεολαία που πηγαίνουν για ένα μπάνιο!

Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι ο δήμαρχος Σαρωνικού είχε αποστείλει έγγραφα για το ζήτημα στους αρμόδιους φορείς, στα οποία περιγράφει ότι η ΕΤΑ αρχικά είχε έρθει σε προφορική συμφωνία για την παραχώρηση χρήσης τμημάτων του αιγιαλού προς το δήμο υπό τον όρο ότι ο δήμος θα της απέδιδε το 20% των εισπράξεων από τυχόν μισθώματα. Αυτό δηλαδή που προβλέπουν η ΚΥΑ του 2009 και αυτή του 2014. Στο έγγραφο του δημάρχου προς τους υπουργούς Εσωτερικών, Δημόσιας Τάξης και Πολιτισμού αλλά και προς τον περιφερειάρχη Αττικής αναφέρει: «(...) βάσει αυτής της συμφωνίας, ο δήμος μας προχώρησε σε ανοιχτό διαγωνισμό για τη μίσθωση καντινών στα συγκεκριμένα τμήματα του αιγιαλού. Στη συνέχεια όμως ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΤΑ όχι μόνο αθέτησε τη συμφωνία, αλλά προχώρησε για πρώτη φορά στη διακήρυξη πρόχειρου διαγωνισμού για την εκμίσθωση των ίδιων τμημάτων του αιγιαλού (...)».

Να μια ...ωραία αντίληψη για την Τοπική Διοίκηση και το ρόλο της. Που βέβαια απέχει χιλιόμετρα από τις λαϊκές ανάγκες.

Η περίπτωση της Ικαρίας

Ας δούμε όμως και μία άλλη περίπτωση σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Να δικαστούν γιατί δεν παραχώρησαν τις παραλίες της Ικαρίας στους ιδιώτες, καλούσαν οι μηχανισμοί του κράτους μετά από καταγγελία ορισμένων επιχειρηματιών, τους: πρώην δήμαρχο Ραχών, πρώην αντιδήμαρχο του Δήμου Ραχών και πρώην δημοτική σύμβουλο στο Δήμο Ραχών, εκλεγμένους με το ΚΚΕ.

Η δίωξή τους έγινε επειδή αρνήθηκαν να χαρατσώσουν το λαό ως δημοτική αρχή του τότε Δήμου Ραχών και δεν εφάρμοσαν την υπουργική απόφαση του 2009. Οπως αναφερόταν στο κλητήριο θέσπισμα από τον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Σάμου, «αν και σύμφωνα με την υπ' αριθ. 1038460/2439/Β0010/15-4-2009 ΚΥΑ των Υφυπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών παραχωρήθηκε με αντάλλαγμα το δικαίωμα απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας στους ΟΤΑ Α' Βαθμού με σκοπό (...) εκμίσθωση θαλασσίων μέσων αναψυχής, καθισμάτων, ομπρελών, λειτουργία τροχήλατου αναψυκτηρίου κ.λπ. και με το άρθρο 6 ορίστηκε αντάλλαγμα 20% επί των εσόδων που πραγματοποιεί ο ΟΤΑ από την άσκηση δραστηριοτήτων στον αιγιαλό και την παραλία, εντούτοις το 2009 ο Δήμος Ραχών δεν εκμίσθωσε χώρους αιγιαλού και παραλίας και τοποθέτησε δικές του ομπρέλες και ξαπλώστρες δωρεάν, αποστερώντας από το Δημόσιο το αντάλλαγμα που θα απεκόμιζε από τη μίσθωση».

Παράλληλα, επισημαίνεται πως έγιναν παράπονα στην Κτηματική Υπηρεσία Σάμου από τους επιχειρηματίες που μέχρι τότε εκμεταλλεύονταν τις παραλίες ότι ο Δήμος Ραχών δε θα εκμίσθωνε ούτε το 2010 τις παραλίες κατόπιν απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου τον Ιούνη του 2009. Τέλος, βάσει απόφασης του ίδιου Συμβουλίου, κατηγορούνται πως απομάκρυναν καντίνα και «εγκαταστάσεις» επιχειρηματία από την παραλία «με αποτέλεσμα να βλάψουν τον (σ.σ. επιχειρηματία) εγκαλούντα»...

Γι' αυτό το ΚΚΕ τονίζει την ανάγκη οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, να έχουν ως κριτήριο ψήφου το ρόλο που παίζει η Τοπική Διοίκηση ως μηχανισμός του κράτους. Γι' αυτό λέμε ότι οι εκλογικές αναμετρήσεις του Μάη είναι μάχες που πρέπει να δοθούν ενιαία, ώστε να διαμορφωθεί μια ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση ενάντια στην αντεργατική πολιτική που εφαρμόζεται από την ΕΕ, τις αστικές κυβερνήσεις, τις τοπικές διοικήσεις.