Ανακοίνωση για την περιβόητη «διαβούλευση» με αφορμή τις εξελίξεις για τη νέα προσπάθεια αδειοδότησης καύσης από τον όμιλο «ΤΙΤΑΝ», εξέδωσε η Τομεακή Επιτροπή Δυτικής Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ.
Σε αυτή, μεταξύ άλλων, τονίζεται πως οι δηλώσεις στελεχών της Τοπικής Διοίκησης και διαφόρων αστικών κομμάτων, το τελευταίο διάστημα ως στόχο έχουν το ξέπλυμα των πολιτικών αμαρτιών των κομμάτων και των στελεχών τους στην Τοπική Διοίκηση αλλά και την αναχαίτιση της λαϊκής αντίδρασης. Παράλληλα, καλεί τον λαό να μην πέσει στη «φάκα» της λεγόμενης διαβούλευσης μεταξύ της «τοπικής κοινωνίας» και του ομίλου, αλλά «να ορθώσει ανάστημα, να μην υποκύψει στις "Σειρήνες" που τον καλούν κοντά τους, με σκοπό να πέσει στα βράχια ο αγώνας του».
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή το ζήτημα της αδειοδότησης καύσης RDF από τον όμιλο "ΤΙΤΑΝ", υπάρχει ένα πλήθος δηλώσεων από στελέχη της Τοπικής Διοίκησης και διάφορων αστικών κόμματων.
Οι δηλώσεις αυτές έχουν διπλό στόχο. Από τη μία να ξεπλυθούν όλες οι πολιτικές αμαρτίες των κομμάτων και των στελεχών τους στην Τοπική Διοίκηση, οι οποίοι νομοθέτησαν και υλοποίησαν αποφάσεις πάνω στις οποίες σήμερα "στήνεται" η προσπάθεια του "ΤΙΤΑΝ" για νέα αδειοδότηση. Από την άλλη, επιδιώκουν να αναχαιτίσουν τη λαϊκή αντίδραση με τις οξυμένες μορφές και τα αιτήματα που πρέπει να πάρει αυτή τη στιγμή, καλλιεργώντας μια σειρά ιδεολογήματα συμβιβασμού και υποταγής.
"Τυρί στη φάκα" για τα λαϊκά συμφέροντα αποτελεί η λεγόμενη διαβούλευση μεταξύ της "τοπικής κοινωνίας" και του ομίλου. Μάλιστα, όπως δηλώνουν τα παραπάνω στελέχη, πρέπει να πραγματοποιηθεί για να "ενημερωθεί" η τοπική κοινωνία για το ζήτημα της καύσης και να προκύψουν "αμοιβαία οφέλη" στη συνέχεια. Φαίνεται ότι κάτω από τη "σκέπη" της διαβούλευσης έχουν τοποθετήσει όλοι τη "δήθεν" εναντίωσή τους απέναντι στη νέα εξέλιξη.
Από βουλευτές της ΝΔ, όπως η κ. Ευθυμίου που ζητά να "ανοίξει ένα δημόσιος διάλογος για την πολύπλευρη και τεκμηριωμένη διερεύνηση του θέματος", μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ που με ανακοίνωσή του ζητά να εφαρμοστεί το άρθρο 7 της εθελοντικής συμφωνίας ΥΠΕΝ - Ένωσης Τσιμεντοβιομηχανιών για "ουσιαστική πλήρη ενημέρωση της κοινωνίας" (είναι η ίδια συμφωνία που βασίζεται η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της νέας αδειοδότησης, την οποία είχε ανανεώσει ο ΣΥΡΙΖΑ επί διακυβέρνησής τους!). Σε αυτό το επικίνδυνο "παιχνίδι εντυπώσεων" συμμετέχουν και στελέχη της Τοπικής Διοίκησης, όπως οι δήμαρχοι της Δυτικής Θεσσαλονίκης, η Κεντρική Ένωση Δήμων (ΚΕΔΕ) και η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας (ΠΕΔΚΜ) που μιλούν για "άμεση αναστολή, διαβούλευση και τεκμηριωμένο διάλογο".
Ο λαός της Δυτικής Θεσσαλονίκης και ολόκληρης της πόλης δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα και να υιοθετήσει ένα τέτοιο αίτημα. Αρχικά, πρέπει να μπει στο επίκεντρο της λαϊκής κρίσης ποιοι είναι αυτοί που εγείρουν τώρα το ζήτημα της διαβούλευσης. Δεν είναι άλλοι από αυτούς που νομοθέτησαν και υλοποιούν όλες αυτές τις πολιτικές που τώρα ο όμιλος "ΤΙΤΑΝ" αξιοποιεί και ενσωματώνει διαχρονικά στην παραγωγή.
Δεν μπορεί να βγαίνει η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα με τα στελέχη τους στην Τοπική Διοίκηση και να παριστάνουν τις "απατημένες συζύγους", όταν είναι οι ίδιοι που πίνουν νερό στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών της, που στον πυρήνα τους έχουν την καύση ως "βέλτιστη διαθέσιμη τεχνική" και θεωρούν, και επίσημα, τα σκουπίδια ως Ανανεώσιμη Πηγή Ενέργειας (ΑΠΕ).
Δεν μπορούν να βγαίνουν οι διοικήσεις των δήμων και να διαμαρτύρονται για τις "κακές" πρακτικές του "ΤΙΤΑΝ", όταν αυτές σιώπησαν διαχρονικά μπροστά σε κάθε νέα εξέλιξη που έφερνε την καύση πιο κοντά στις γειτονιές, μετέθεταν τις ευθύνες αλλού και καλλιεργούσαν την απογοήτευση και τον συμβιβασμό στον λαό της περιοχής.
Κρύβουν ότι η "διαβούλευση" μεταξύ του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων έχει γίνει εδώ και χρόνια και έχουν συμφωνήσει στην ουσία, δηλαδή στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μεγάλων ομίλων. Αποτέλεσμα της παραπάνω "διαβούλευσης" αποτελεί όλο το νομοθετικό πλαίσιο των ευρωπαϊκών και εθνικών οδηγιών που εξοπλίζει τον όμιλο "ΤΙΤΑΝ" και συνολικά το κεφάλαιο με την εξουσία να ισοπεδώνει κάθε λαϊκή ανάγκη στο βωμό του κέρδους για να εξυπηρετηθούν τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα. Επομένως, είναι σκέτη απάτη να μιλάνε για διαβούλευση μεταξύ της "τοπικής κοινωνίας" και του ομίλου, όταν το "παιχνίδι είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο".
Θέλουν να γίνει διαβούλευση για να κερδίσουν χρόνο με σκοπό να καταλήξουν στα δικά τους "αμοιβαία οφέλη". Για ακόμα μια φορά, οι διοικήσεις των δήμων θα εμφανιστούν στο "τραπέζι του διαλόγου" και θα παζαρέψουν με τον όμιλο τις λαϊκές ανάγκες του τόπου. Ως "καλοθελητής" και με "βαθιά συνείδηση" των προβλημάτων της περιοχής, ο όμιλος θα χαρίσει "γενναία" χορηγίες και φιλανθρωπίες για να φιμώσει τα στόματα. Αυτό γινόταν πάντα, αυτό θέλουν να γίνει και τώρα. Ό,τι δεν διεκδικούν από το κράτος, οι διοικήσεις των δήμων αυτών θα το παζαρέψουν από τον "ΤΙΤΑΝ", στο όνομα ενός "έντιμου συμβιβασμού με αμοιβαία οφέλη".
Αλήθεια, τι κέρδισε ο λαός της περιοχής μας από τα 60 χρόνια λειτουργίας του εργοστασίου; Τίποτα άλλο, παρά ρύπανση της ατμόσφαιρας, περιβαλλοντική υποβάθμιση, πιθανότητες πρόκλησης μεγάλου βιομηχανικού ατυχήματος δίπλα σε κατοικημένες περιοχές, σε νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας, μείωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων, "δωρεάν" καρκίνο από τα φουγάρα του εργοστασίου.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Το ΚΚΕ καλεί τον λαό της περιοχής να ορθώσει ανάστημα, να μην υποκύψει στις "Σειρήνες" που τον καλούν κοντά τους, με σκοπό να πέσει στα βράχια ο αγώνας του. Δεν πρέπει να προσδοκά "ενότητα στο πρόβλημα" με αυτούς που το προκάλεσαν. Να αξιοποιήσει την πείρα που έχει από αυτές τις πολιτικές δυνάμεις που έχουν την ευθύνη για τις τρέχουσες εξελίξεις. Να μην εμπιστευτεί αυτούς που φιλούν το χέρι του κεφαλαίου και παζαρεύουν μαζί του ξεδιάντροπα τις λαϊκές ανάγκες του τόπου. Να εμπιστευτεί τη δύναμη της λαϊκής ενότητας, της κοινωνικής συμμαχίας απέναντι στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Να βάλει μπροστά τις δικές του ανάγκες, να μη μείνει σιωπηλός και να βάλει με τον αγώνα του σε "καραντίνα διαρκείας" τους επικίνδυνους αυτούς σχεδιασμούς.
Πρέπει τώρα να δυναμώσει ο αγώνας κατά της καύσης που το κεφάλαιο την αξιοποιεί για να αυγατίσει ακόμα περισσότερο τα κέρδη του. Χρειάζεται ακόμα περισσότερο να μαζικοποιηθεί η λαϊκή αντίδραση μέσα από τους φορείς, τους συλλόγους και τα σωματεία, απέναντι όχι μονάχα στον μεμονωμένο τσιμεντοβιομήχανο, αλλά συνολικά στην εξουσία του κεφαλαίου με προοπτική τις συνολικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας προς όφελος του λαού».