Κοινοί τόποι...
Το γεγονός ότι μια σειρά υποψήφιοι, που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ, εμφανίζονται ως υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ, ή άλλοι, που θα μπορούσαν να είναι με τη ΝΔ επίσης, εμφανίζονται είτε στον ΣΥΡΙΖΑ ή στο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, δε στέκεται στον αέρα, δεν αφορά προσωπικές επιλογές διαφόρων. Πατάει στην αντικειμενική ύπαρξη μιας κοινής στρατηγικής βάσης που διαπερνά τα προγράμματα - θέσεις όλων αυτών των πολιτικών χώρων.
Οταν το ΚΚΕ εκφράζει αυτήν την εκτίμηση, το κατηγορούν ότι ταυτίζει όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, ότι δε βλέπει τις διαφορές. Πράγμα βεβαίως που δεν είναι σωστό. Το ΚΚΕ επισημαίνει τις διαφορές, ιστορικές - ιδεολογικές, στο μείγμα διαχείρισης. Δείχνει όμως την ταύτιση στους στρατηγικούς στόχους των δυνάμεων που διεκδικούν την αστική διακυβέρνηση.
Ομως, όλο και πιο συχνά στην αστική αρθρογραφία εμφανίζεται τόσο η γενική εκτίμηση περί «κοινών τόπων» στην πολιτική ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ όσο και παραδείγματα γι' αυτήν την πολιτική.
Ετσι, σε χτεσινό άρθρο στο «Εθνος», π.χ., διαβάζουμε: «Κοινός τόπος η ουσιαστική μείωση του χρέους σε εύλογο χρονικό διάστημα». Πράγματι, είναι κοινός τόπος τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δύο αναγνωρίζουν το χρέος και παζαρεύουν ως προς τον τρόπο αναδιάρθρωσής του (με «κούρεμα» ή επιμήκυνση της αποπληρωμής).
Παρακάτω: «Σημείο σύγκλισης η επανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα». Πράγματι, και οι δύο μιλάνε για επανασυγκρότηση του κράτους, ώστε να υπηρετεί πιο αποτελεσματικά τις ανάγκες της σύγχρονης καπιταλιστικής οικονομίας. Σ' αυτόν το στόχο συναντώνται και στο «τρίτο κοινό στοιχείο»,στην «οικονομική μεγέθυνση και ανάκαμψη», δηλαδή στην επαναφορά της καπιταλιστικής οικονομίας σε τροχιά ανάκαμψης της κερδοφορίας, διεύρυνσης της δραστηριότητας των επιχειρήσεων.
Συναντώνται - ταυτίζονται τόσο που ο αρθρογράφος διαπιστώνει ότι η μόνη διαφορά που έχουν «είναι στον τρόπο υλοποίησης».
Σωστή είναι και η εκτίμηση του συγκεκριμένου αρθρογράφου ότι «κοινός τόπος είναι και οι κριτικές στην ΕΕ». Και η ΝΔ, και το ΠΑΣΟΚ, και ο ΣΥΡΙΖΑ ασκούν κριτική στην ΕΕ από θέση παραπονούμενου που έχει καταλήξει στην ίδια «κοινή εκτίμηση ότι ο βορράς αντλεί ρευστότητα από το νότο» και άρα δε χρειάζεται τίποτα άλλο σ' αυτήν τη φάση από τη «μεταφορά ευρωπαϊκών πόρων στο νότο».
Για ποιο λόγο, όμως, η αστική αρθρογραφία επισημαίνει την κοινότητα θέσεων των δυνάμεων της αστικής διαχείρισης; Οχι, βεβαίως, για να προβοκάρει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για να επισημάνει την ανάγκη διαμόρφωσης ενός πλατιού ρεύματος συναίνεσης που θα προχωρήσει σε κοινούς στόχους με βασικό άξονα τις αναγκαίες αλλαγές στο μείγμα. Θεμιτός, λοιπόν, ο ανταγωνισμός ΣΥΡΙΖΑ - κυβέρνησης για το ποιος θα πραγματοποιήσει αυτές τις αλλαγές, ποιο τμήμα του κεφαλαίου θα ευνοηθεί, ποιες συμμαχίες θα ενισχυθούν. Ομως, δεν πρέπει να αφαιρούμαστε από το κοινό στρατηγικό πλαίσιο. Αλλωστε, ποτέ δεν πρέπει να φεύγει από την προοπτική και η πιθανότητα κυβερνήσεων μεγάλης συνεργασίας, εάν αυτό προκύψει ως ανάγκη. Με δεδομένο ότι το πολιτικό σκηνικό είναι, όπως λένε οι αστοί, «ρευστό».
Οι κοινοί τόποι αστικών, ρεφορμιστικών, σοσιαλδημοκρατικών και οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων, δείχνουν με τον τρόπο τους τη διαμετρικά αντίθετη βάση στην οποία οφείλει να χτίζεται η λαϊκή συμμαχία, με άμεσο καθήκον την αντιμετώπιση της επίθεσης, σε στενή σύνδεση με την προοπτική της ανατροπής.
(ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 13/2/14)